Op het moment dat je dit leest, wacht Zitta nog op haar uitslagen en dan zit het erop voor haar. Het ga je goed, Zitta! We vonden het fijn dat je op onze school zat!

Op het moment dat je dit leest, wacht Zitta nog op haar uitslagen en dan zit het erop voor haar. Het ga je goed, Zitta! We vonden het fijn dat je op onze school zat!

Op het moment dat ik Zitta (leerling 7 Banketaannemer-traiteur) ontmoet, straalt ze. Nog meer dan ze gewoonlijk doet.

‘Ja, ik ben blij. Heb zonet mijn laatste examen afgelegd en ben er dus vanaf. Al bij al is dit schooljaar voorbij gevlogen, maar nu ben ik gewoon wel opgelucht dat het erop zit. Ik ben er echt aan toe om mijn ‘echte’ leven op te bouwen nu.’

Wat ze daarmee bedoelt, dat ‘echte’ leven? Is ‘naar school gaan’ dan niet echt genoeg voor haar?

‘Ik ben een doener. En ik wil vooruit. Niet bij de pakken blijven zitten. Ik ben zo altijd al geweest. Eenmaal ik echt kan gaan werken, heb ik het gevoel mijn leven echt te kunnen oppakken: sparen, een eigen stekje zoeken, aan de toekomst denken, … ‘. Ze straalt terwijl ze het zegt.

Zelf vond ik het destijds een beetje vreemd, het einde van mijn schooltijd, maar voor Zitta ligt dat dus anders. Misschien ook omdat ze de laatste jaren eigenlijk al met één been in haar werkende leven stond. Ze werkt in het weekend namelijk al mee in de brasserie van haar moeder en gaat daar vanaf juli ook definitief aan de slag.

Droom je ook van een eigen zaak, Zitta?
‘Nee, dat ga ik zeker niet doen. Ik houd van werken, maar ook zeker van relaxen en ontspannen. Als ik naar mijn moeder kijk, zie ik dat ze er echt heel veel voor over moet hebben om volledig al zelfstandige aan de slag te zijn. Dat is niet mijn weg.’ zegt ze.

Tot slot vraag ik haar of ze nog een advies heeft voor iedereen die volgend jaar nog wél op de schoolbanken zit.

‘Doe gewoon je best en stel je niet te veel aan. Doe wat van er van je verwacht wordt en gedraag je zo volwassen mogelijk!’ schatert ze met haar typische pretoogjes.