Intussen is het schooljaar al ruim 5 maanden ver en heeft Sophia haar lagere schooltijd definitief achter zich gelaten. Ze voelt zich goed op school. In haar klas, met haar medeleerlingen, maar zeker ook in Cognosco.
‘Ik ben superblij om in Cognosco te zitten, vooral omdat daar iedereen gewoon zichzelf mag zijn. Je hoeft geen stress te hebben over hoe je overkomt of zo. Je kan echt gewoon jezelf zijn en ik denk dat dat in onze richting nog meer wordt aangemoedigd dan in andere richtingen.’ begint ze.
In Cognosco neemt groepswerk een belangrijke plaats in. Leerlingen werken vaak samen aan opdrachten en worden op die manier uitgenodigd samen een weg te vinden. Gaat dat dan altijd even vlot, Sophia?
‘De ene keer lukt het wat beter dan de andere om samen aan een project te werken, maar dat vind ik net zo mooi, dat je hoe dan ook een manier moet vinden om samen te kunnen werken. En daardoor leer je ook de verschillen van de ander te accepteren. Het gevolg is dat wij als klasgroep heel erg aan elkaar hangen. Of eigenlijk moet ik zeggen dat heel Cognosco fel aan elkaar hangt, want ook de leerlingen van het tweede jaar kennen we goed. We zijn eigenlijk één grote vriendengroep en dat is heel fijn.’ glundert Sophia.
Tot slot een vraag die allicht op ieders lippen ligt ….
‘Hoe staat het intussen met je boek, Sophia?’ Meteen verschijnen er pretlichtjes in haar ogen; een goed teken, lijkt me.
‘Ik heb tijdens de kerstvakantie nog stevig doorgewerkt en ben bijna klaar. Het enige wat nog moet gebeuren, is twee tekeningen inkleuren en dan is het klaar om gedrukt te worden. Dat is voor de komende tijd. Mijn tante werkt bij een uitgeverij en gaat kijken op welke manier mijn boek ook echt uitgebracht kan worden. Spannend!’